احمد غیاثوند؛ سعیده امینی؛ زینب رضیئی
چکیده
امروزه بررسی تلقی افراد از کمکرسانی، نحوه و چگونگی آن در شرایط زلزله از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف توصیف و تبیین وضعیت کمکرسانی مردم شهر تهران در زلزله کرمانشاه انجام گرفته است. بهمنظور نیل به این هدف، چارچوب نظری با اتکا به نظریههای روانشناسی اجتماعی (مبادله اجتماعی جان پیلاوین، نظریه فرآیند تصمیمگیری ...
بیشتر
امروزه بررسی تلقی افراد از کمکرسانی، نحوه و چگونگی آن در شرایط زلزله از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف توصیف و تبیین وضعیت کمکرسانی مردم شهر تهران در زلزله کرمانشاه انجام گرفته است. بهمنظور نیل به این هدف، چارچوب نظری با اتکا به نظریههای روانشناسی اجتماعی (مبادله اجتماعی جان پیلاوین، نظریه فرآیند تصمیمگیری لاتانه و دارلی و مسئولیتپذیری اجتماعی آلوین گلدنر) تدوین و فرضیاتی بر پایه آنها تنظیم گردید. بهمنظور آزمون فرضیات از روش پیمایش استفاده شد. حجم نمونه تحقیق 220 نفر از ساکنان بالای 18 سال شهر تهران و شیوه نمونهگیری خوشهای چند مرحله بوده است. نتایج بدست آمده نشان داد که 69 درصد مردم شهر تهران در زلزله کرمانشاه کمک کردهاند که حدود 48 درصد کمکها نقدی و 36 درصد غیرنقدی بوده است. نتایج تبیینی حاصل از نرمافزار PLS نشان داد که وضعیت مالی افراد با ضریب 29 درصد، میزان اطمینان مالی به نهادهای کمکرسان با ضریب 19 درصد، تجربه در موقعیت زلزلههای گذشته با ضریب 20 درصد و کسب پاداش معنوی با ضریب 16 درصد بوده است.
احمد غیاثوند
چکیده
چکیده حدود نیمی از جمعیت کشور ما را زنان تشکیل میدهند که به نوبه خود سهم بسزایی در توسعه و تحولات جامعه بر عهده دارند. در این میان مطالعه اثربخشی کار گروهی در بین زنان در قالب طرح اجتماعمحور بهبود کیفیت زندگی از اهمیت بسزایی برخوردار است. مطالعه حاضر از نوع ارزشیابی و به روش پیمایشی در بین 132 نفر از زنان، به عنوان نماینده کار گروهی ...
بیشتر
چکیده حدود نیمی از جمعیت کشور ما را زنان تشکیل میدهند که به نوبه خود سهم بسزایی در توسعه و تحولات جامعه بر عهده دارند. در این میان مطالعه اثربخشی کار گروهی در بین زنان در قالب طرح اجتماعمحور بهبود کیفیت زندگی از اهمیت بسزایی برخوردار است. مطالعه حاضر از نوع ارزشیابی و به روش پیمایشی در بین 132 نفر از زنان، به عنوان نماینده کار گروهی در مناطقهادی شهر تهران (2، 4، 6، 15 و 18) انجام گرفته است. برای سنجش اعتبار مفاهیم از روش محتوایی و سازه، و نیز برای کسب روایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافتهها نشان میدهد که میزان دستیابی به اهداف فردی و کارکردی طرح، بیش از اهداف گروهی است. در بحث از مراحل کار جمعی، نتایج بیانگر آن است که فعالیتهای گروهی بیشترین تأثیر را بر رسیدن به اهداف گروهی دارند. به طور دقیق تر نتایج حاصل از آزمون تحلیل رگرسیون نشان میدهد که مرحله «پایان کار گروهی» تأثیر بیشتری بر میزان رسیدن به اهداف کار گروهی دارد (بتا برابر با 27/0). در مجموع با تأسی از نظریههای پویایی گروهی برای بهبود اثربخشی کار گروهی در بین زنان میتوان دو اقدام اساسی را مد نظر داشت: نخست، برنامهریزی فرایندی برای کار گروهی و دوم، برنامهریزی چرخهای برای کار گروهی.