نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران (نویسنده مسئول).
2 دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، دانشگاه تهران
چکیده
چکیده
اوقات فراغت اشاره به زمانی فارغ از کار و اشتغال دارد که افراد می‌توانند به دور از مشغله‌های کاری و بنا بر میل خود از آن استفاده کنند. نحوه گذران اوقات فراغت تأثیر فراوانی بر ابعاد مختلف زندگی فردی دارد که پیامدهای اجتماعی مهمی به بار می‌آورد، ازجمله نشاط اجتماعی که میزان آن بسته به نحوه گذران اوقات فراغت می‌تواند کم یا زیاد شود. مقاله حاضر به بررسی رابطه بین اوقات فراغت و نشاط در شهر اصفهان می‌پردازد. در اینجا اوقات فراغت در ابعاد فردی فعال، فردی غیرفعال، جمعی فعال و جمعی غیرفعال و نشاط نیز با استفاده از پرسشنامه استاندارد نشاط آکسفورد مورد سنجش قرار گرفته است. در مبنای نظری – تحلیلی بررسی از بحث‌های ساکتیول، لو و آرگایل، و کانمان و همکارانش استفاده شده است. بر اساس بحث‌های ساکتیول (2012) اوقات فراغت دارای چهار بعد جمعی/فردی و فعال/غیرفعال است و مطابق با نظر کانمان و همکارانش (2006) و لو و آرگایل (1993) اوقات فراغت جمعی و فعال اثرات بیشتری بر نشاط دارد. روش انجام پژوهش، پیمایش است و جامعه آماری آن را ساکنان شهر اصفهان تشکیل می‌دهند. بر مبنای فرمول نمونه‌گیری کوکران 1200 نفر به‌عنوان نمونه تعیین و به‌شیوه تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. نتایج نشان می‌دهد که بین اوقات فراغت و نشاط و نیز رضایت از گذران اوقات فراغت بانشاط رابطه معناداری وجود دارد؛ با افزایش رضایت از اوقات فراغت بر میزان نشاط نیز افزوده می‌شود. همچنین شیوه فعال گذران اوقات فراغت نسبت به شیوه غیرفعال آن، همبستگی قوی‌تری بانشاط دارد و در شیوه غیرفعال، شکل جمعی آن رابطه قوی‌تری بانشاط دارد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
The Relationship between Leisure and Social Happiness in the City of Isfahan Reyhaneh Tamizifar[1] , Khayyam Azizimehr[2] Received: 30/01/2016 Accepted: 22/05/2017
نویسندگان [English]
- Reyhaneh Tamizifar 1
- Khayyam Azizimehr 2
2 دانشگاه تهران
چکیده [English]
The Relationship between Leisure and Social Happiness in the City of Isfahan
Reyhaneh Tamizifar[1] , Khayyam Azizimehr[2]
Received: 30/01/2016 Accepted: 22/05/2017
Abstract
Leisure refers to the free time when an individual is not working and can use it to their liking. The way one spends their free time has a great influence on different aspects of their life and can bring about important social outcomes, one of which is social happiness whose rate can fluctuate depending on the way of spending free time. This paper deals with the relationship between leisure and happiness among the citizens of Isfahan. Having adopting the method proposed by Sakkthivel (2012), leisure was measured in its four dimensions including the individualistic-active dimension, the individualistic-passive dimension, the collective-active dimension and the collective-passive dimension. According to Lu and Argyle (1993), it appears that the impact of the collective-active dimension of leisure on happiness is more prominent. Happiness was measured using the Oxford Happiness Standard Questionnaire. This research was conducted through surveys and the sample size is 1200 citizens of Isfahan who were selected through systematic random sampling. The results show that there is a statistically significant relationship between leisure and happiness and also between the rate of leisure satisfaction and happiness; In other words, by increasing the rate of leisure satisfaction the rate of happiness increases. Another conclusion is that active leisure has a stronger correlation with happiness compared to passive leisure.
Keywords: Happiness, Individualistic-Passive/Active Leisure, Collective-Passive/Active Leisure, Leisure Satisfaction
[1]. Ph.D. Candidate of Economic Sociology and Development at the Islamic Azad University,
Research and Science Branch. (Corresponding Author). tamizi.r@gmail.com
[2]. Ph.D. Candidate of Economic Sociology and Development at the University of
Tehran. azizimehr@gmail.com
)