کمال خالق پناه؛ فاطمه میرزاوندیان؛ اختر جلوند
چکیده
چکیده زندگی روزمره گستره وسیعی از باورها و کردارهای دینی و شبه دینی را دربرمی‌گیرد. به لحاظ نظری مفهوم دین عامه امکان بحث از ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی و مردمی بودن کردارهای دینی را در زندگی روزمره فراهم می‌کند. دین عامه جایگاهی مغفول در مطالعات دینی داشته است، مفهومی که در درون، بیرون و حاشیه‌های دین رسمی قرار دارد. این مقاله ...
بیشتر
چکیده زندگی روزمره گستره وسیعی از باورها و کردارهای دینی و شبه دینی را دربرمی‌گیرد. به لحاظ نظری مفهوم دین عامه امکان بحث از ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی و مردمی بودن کردارهای دینی را در زندگی روزمره فراهم می‌کند. دین عامه جایگاهی مغفول در مطالعات دینی داشته است، مفهومی که در درون، بیرون و حاشیه‌های دین رسمی قرار دارد. این مقاله پس از بحثی نظری درباره مفهوم دین عامه، سعی در بررسی کردار دینی دعانویسی و تجربه آن در میان زنان شهر سنندج را دارد. ایده نظری مقاله حاضر این است که دین عامه و استقبال نسبت به آن پاسخی به ناکامی‌های عینی افراد در زندگی روزمره است. مقاله با اتخاذ رویکردی برساختگرایانه، تجربه افراد از کردار دعانویسی را در چارچوب روششناسی زمینهای بررسی می‌کند. نتیجه آن که روایت افراد از تجربه دعانویسی نامنسجم و انعطافپذیر و عاطفی است. این تجربه احساسی از کردار دینی دعانویسی در پیوند با ناامنیهای عینی در زندگی روزمره شکل میگیرد. بنابراین کردار دینی دعانویسی خلاء میان انتظارات ذهنی و امکانات عینی را پر می‌کند. واژههای کلیدی: دین عامه، نظریه زمینه ای، برساخت گرایی، دعانویسی، امیدهای کوچک.
