کاظم جقاوند؛ کاظم قجاوند؛ زهرا جقاوند
چکیده
چکیده مددکاری گروهی از جمله روشهای مؤثر و کارآمد برای درمان اختلالات و بیماریهایی نظیر اعتیاد به شمار میرود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مددکاری گروهی به شیوه شناختی ـ رفتاری بر توسعه مهارتهای مقابلهای و پیشگیری از عود در افراد معتاد میباشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی است و در جمله تحقیقات تجربی قرار میگیرد. ...
بیشتر
چکیده مددکاری گروهی از جمله روشهای مؤثر و کارآمد برای درمان اختلالات و بیماریهایی نظیر اعتیاد به شمار میرود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مددکاری گروهی به شیوه شناختی ـ رفتاری بر توسعه مهارتهای مقابلهای و پیشگیری از عود در افراد معتاد میباشد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی است و در جمله تحقیقات تجربی قرار میگیرد. تعداد 30 نفر از معتادانی که در مرکز خود معرفِ بهزیستی شهر تهران دوره سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای تحت درمان مددکاری گروهی به شیوه شناختی ـ رفتاری قرار گرفتند و گروه گواه درمان خاصی دریافت نکردند. همه شرکت کنندگان در پژوهش، در آغاز پژوهش و دو ماه پس از پایان درمان، پرسشنامه راهبردهای مقابلهای کارور را تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها روشهای آمار توصیفی، آزمون خیدو و آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر به کار برده شدند. نتایج آزمون خیدو گویای معنادار بودن تفاوت دو گروه از لحاظ میزان عود بود (01/0 p <). آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر بین دو گروه از نظر میزان بهرهگیری از راهبردهای مقابلهای مسئله مدار و اثر تعاملی سبک مقابلهای مسئله مدار در مرحله پس از آزمون تفاوت معنادار نشان داد (001/0 p <). درمان مددکاری گروهی به شیوه شناختی ـ رفتاری در توسعه سبکهای مقابلهای و پیشگیری از عود افراد معتاد مؤثر است.
