سیدرضا جوادیان؛ پیمان فتحی؛ نسرین بابائیان؛ مهناز فرهمند
چکیده
تقدیرگرایی باور به تأثیر یک قدرت مافوق بشری یا نیروهای بیرونی مثل شانس در زندگی است. پزوهش حاضر با هدف مطالعه تطبیقی تقدیرگرایی در افراد دارای معلولیت و افراد غیر معلول انجام شد. این پژوهش از نوع پیمایشی بود. تعداد 400 نفر شامل 200نفر از معلولین جسمی حرکتی، فلج مغزی و نابینا و 200 نفر افراد غیر معلول شهر یزد در سال 1397 انتخاب شدند. برای انتخاب ...
بیشتر
تقدیرگرایی باور به تأثیر یک قدرت مافوق بشری یا نیروهای بیرونی مثل شانس در زندگی است. پزوهش حاضر با هدف مطالعه تطبیقی تقدیرگرایی در افراد دارای معلولیت و افراد غیر معلول انجام شد. این پژوهش از نوع پیمایشی بود. تعداد 400 نفر شامل 200نفر از معلولین جسمی حرکتی، فلج مغزی و نابینا و 200 نفر افراد غیر معلول شهر یزد در سال 1397 انتخاب شدند. برای انتخاب افراد معلول از روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای در دسترس و برای انتخاب افراد غیرمعلول از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای سیستماتیک استفاده‌شد. ابزار گردآوری داده‌ها، مقیاس مسئولیت‌پذیری احمدی آخورمه و همکاران(1392)، توانمندی پترسون و سلیگمن (2004)، نگرش‌های ناکارآمد وایزمن و بک (1978) و پرسش‌نامه محقق‌ساخته تقدیرگرایی است. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌مستقل، همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون رگرسیون چند متغیره در دو گروه مستقل مورد تحلیل قرارگرفت. میانگین تقدیرگرایی در افراد معلول3/48 و در افراد غیر معلول برابر با 45 بود. نتایج آزمون فرضیه‌ها نشان‌داد که میزان تقدیرگرایی در افراد معلول بیشتر از افراد غیر معلول است. در افراد معلول بین تقدیرگرایی و متغیرهای مورد پژوهش از قبیل تحصیلات با سطح معناداری، سن، شدت معلولیت، نگرش‌های ناکارآمد، توانمندی‌و مسئولیت‌پذیری، رابطه معنادار وجود داشت. درصورتی‌که در افراد غیر معلول بین تقدیرگرایی و متغیرهای نگرش‌های ناکارآمد و توانمندی رابطه معنادار مشاهده‌شد، اما بین تقدیرگرایی و دیگر متغیرهای موردبررسی رابطه معنادار وجود نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد متغیرهای نگرش‌های ناکارآمد و توانمندی بیشترین تأثیر را بر تقدیرگرایی در افراد معلول و غیر معلول داشته‌اند و 16 درصد از واریانس تقدیرگرایی را تبیین می‌کند.
مهناز فرهمند؛ راضیه جیریایی؛ مریم صالح زاده
چکیده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه و بررسی رابطه عزت‌نفس و عوامل مرتبط با آن در بین افراد توان‌خواه جسمی-حرکتی انجام شد. روش مورد استفاده در این تحقیق از نوع تطبیقی پیمایش است. جامعه آماری تحقیق حاضر 1600 نفر از افراد توان‌خواه جسمی حرکتی شهر یزد در سال 1397 بودند. بر اساس فرمول کوکران 310 نفر حجم نمونه به دست آمد. 155 نفر از افراد توان‌خواه جسمی-حرکتی ...
بیشتر
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه و بررسی رابطه عزت‌نفس و عوامل مرتبط با آن در بین افراد توان‌خواه جسمی-حرکتی انجام شد. روش مورد استفاده در این تحقیق از نوع تطبیقی پیمایش است. جامعه آماری تحقیق حاضر 1600 نفر از افراد توان‌خواه جسمی حرکتی شهر یزد در سال 1397 بودند. بر اساس فرمول کوکران 310 نفر حجم نمونه به دست آمد. 155 نفر از افراد توان‌خواه جسمی-حرکتی فاقد تحصیلات دانشگاهی و 155 نفر توان‌خواه جسمی-حرکتی با تحصیلات دانشگاهی تحت پوشش سازمان بهزیستی یزد بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ، کیفیت زندگی SF-36 سازمان جهانی بهداشت، خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) است. میانگین عزت‌نفس در کل افراد توان‌خواهجسمی-حرکتی 36/30 است که بیش‌ازحد متوسط می‌باشد. نتایج تحقیق حاضر به‌طورکلی نشان داد که افراد توان‌خواه با تحصیلات دانشگاهی از عزت‌نفس بیشتری نسبت به افراد توان‌خواه بدون تحصیلات دانشگاهی برخوردارند. بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی با عزت‌نفس رابطه معنادار وجود داشت. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق، می‌طلبد نهادهای متولی و مددکاران اجتماعی با برنامه‌ریزی‌های اجتماعی مناسب، نگرش و رویکرد جوامع را نسبت به افراد توان‌خواه از طریق آموزش، فعالیت‌های فرهنگی، برنامه رسانه‌ای مؤثر را اصلاح و تعدیل نمایند.
