مرضیه محمدی؛ علی احمد رفیعی راد؛ سهیلا صادقی فسائی
چکیده
تحقیر به عنوان امری اجتماعی، چندوجهی، پویا و رابطه‌ای روابط و تعاملات اجتماعی فرد را دستخوش تغییرات منفی می‌کند. میزان و گستره-ی این تغییرات در فرد تحقیر شونده با توجه به جایگاه او و موضوع تحقیر، متفاوت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تجربه‌ی تحقیر اجتماعی در زنان مبتلا به اچ آی وی/ایدز انجام شده است. با توجه به جایگاه فرودست زنان در ...
بیشتر
تحقیر به عنوان امری اجتماعی، چندوجهی، پویا و رابطه‌ای روابط و تعاملات اجتماعی فرد را دستخوش تغییرات منفی می‌کند. میزان و گستره-ی این تغییرات در فرد تحقیر شونده با توجه به جایگاه او و موضوع تحقیر، متفاوت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تجربه‌ی تحقیر اجتماعی در زنان مبتلا به اچ آی وی/ایدز انجام شده است. با توجه به جایگاه فرودست زنان در گروه‌های مورد بررسی و داغ ننگ پیچیده‌ی مرتبط با موضوع تحقیر یعنی اچ‌آی‌وی/ایدز مطالعه حاضر گامی به سوی آگاهی از یک پدیده اجتماعی متکثر و کمتر شناخته شده می‌باشد. تحقیق حاضر به روش کیفی انجام شده و جامعه پژوهشی، زنان مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز در استان تهران بوده است. جامعه مذکور از سه باشگاه افراد مثبت در شهرهای ورامین، شهریار و تهران(باشگاه استاد معین) انتخاب شده‌اند. از میان افراد باشگاهها، نمونه‌ها (21 نفر)به صورت در دسترس با حداکثر تنوع ، رضایت آگاهانه و اصول اخلاقی رازداری انتخاب و به سوالات پاسخ داده‌اند. زمان گردآوری اطلاعات زمستان و بهار 1398-1397،ابزار گردآوری به صورت مصاحبه نیمه ساخت یافته و شیوه تحلیل اطلاعات به صورت «تحلیل مضمونی» بوده است. مهمترین مضامین به دست آمده عبارتند از«تحقیر ناشی از غیرسازی»،«تحقیر ناشی از بی‌ارزش شماری»، «مارپیچ زنانگی»، «ایدز و تحقیر»، «هراس از تحقیر» و «پذیرش تحقیر». مبتنی بر یافته‌ها می‌توان گفت اچ‌آی‌وی/ایدز در تلاقی با جنسیت، رابطه هم‌افزایی داشته و تحقیر بیشتر زنان مبتلا را موجب می‌شود. این وضعیت در کانون زندگی زنان مبتلا قرار گرفته و تمامی تجارب روزمره آنان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.
علی احمد رفیعی راد؛ محمود شهابی؛ علی اکبر حق دوست؛ شیرین احمدنیا
چکیده
در دو دهه اخیر و با کشف و توسعه داروهای کنترل اچ‌آی‌وی/ایدز، امکان تبدیل آن از یک بیماری کشنده و غیر قابل کنترل به یک بیماری مزمن کنترل شونده فراهم شده است. تکوین چنین وضعیتی در کنار انگ اجتماعی و ابعاد پیچیده‌ای که این بیماری دارد، موضوع راهبردهای مبتلایان برای مدیریت زندگی را از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌گرداند، مقاله حاضر راهبردهای ...
بیشتر
در دو دهه اخیر و با کشف و توسعه داروهای کنترل اچ‌آی‌وی/ایدز، امکان تبدیل آن از یک بیماری کشنده و غیر قابل کنترل به یک بیماری مزمن کنترل شونده فراهم شده است. تکوین چنین وضعیتی در کنار انگ اجتماعی و ابعاد پیچیده‌ای که این بیماری دارد، موضوع راهبردهای مبتلایان برای مدیریت زندگی را از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌گرداند، مقاله حاضر راهبردهای مبتلایان اچ‌آی‌وی/ایدز برای مدیریت زندگی پس از بیماری را در نمونه‌ای 31 نفری بررسی نموده است. جامعه پژوهشی، افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی/ایدز در شهر تهران بوده که در بازه زمانی پاییز و زمستان 1398 از طریق مراکز مشاوره بیماری‌های رفتاری و با نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده‌اند. روش مطالعه به صورت کیفی و با ابزار مصاحبه نیمه ساخت یافته بوده است که اطلاعات جمع‌آوری شده با کدگذاری سه مرحله‌ای و به شیوه تماتیک(مضمونی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند. مبتنی بر یافته‌های پژوهش، مبتلایان برای مدیریت زندگی پس از ابتلا به بیماری از راهبردهای پنج گانه مدیریت افشاء، مدیریت روابط، مشارکت در راستای بیماری، تقویت خود و توسل به مذهب استفاده می‌کنند. این راهبردهای از 11 زیر مقوله و 30 مفهوم انتزاع پیدا کرده‌اند. مبتنی بر یافته‌ها انگ‌زدائی از ایدز، فراهم نمودن بستر مشارکت مبتلایان و حمایت لازم می‌تواند آنها را در مدیریت مطلوب زندگی پس از بیماری یاری نموده و همزمان به یاریگری آنها در فعایت‌های داوطلبانه مرتبط با بیماری بینجامد.
