رحمت میرزائی؛ مسعود عالمی نیسی؛ عزت اله سام آرام؛ ستار پروین
چکیده
لذا هدف این مطالعه بررسی مسائل اجتماعی به وجود آمده در جریان بازگشت به زندگی پس از زلزله آبان ماه ۱۳۹۶ در شهر سرپل ذهاب می‌باشد. پژوهش از نوع کیفی و از روش تحلیل مضمون برای انجام عملیات تحقیق استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه را زلزله زدگان آسیب دیده شهری و کارشناسان اجتماعی امدادگر در زلزله سرپل ذهاب تشکیل داده است. نمونه گیری به ...
بیشتر
لذا هدف این مطالعه بررسی مسائل اجتماعی به وجود آمده در جریان بازگشت به زندگی پس از زلزله آبان ماه ۱۳۹۶ در شهر سرپل ذهاب می‌باشد. پژوهش از نوع کیفی و از روش تحلیل مضمون برای انجام عملیات تحقیق استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه را زلزله زدگان آسیب دیده شهری و کارشناسان اجتماعی امدادگر در زلزله سرپل ذهاب تشکیل داده است. نمونه گیری به روش نظری بود و با بهره مندی از راهکارهای هدفمند و گلوله برفی انجام شده است. بر این اساس۴۸ مصاحبه با زلزله زدگان آسیب دیده و کارشناسان اجتماعی صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند گردآوری و با راهبرد نظامند استراوس و کوربین تحلیل زمینه محور شدند. این مطالعه کیفی دو مقوله اصلی آسیب‌پذیری اجتماعی با زیرمقولات، (مشکلات اجتماعی پیشینی، ضعف حساسیت نسبت به گروههای آسیب پذیر، غفلت از بازتوانی اجتماعی، آسیب‌پذیری ناشی از هدر رفتن اموال و دارایی ها، هجوم افراد غیر بومی) و فراموشی ورهاشدگی با زیر مقولات (مسکن ناقص و ناتمام، عدم تناسب بازسازی مسکن با فرهنگ محلی و اولویت نداشتن اشتغال‌زایی را مورد بررسی قرار داد که منجر به تاخیر در بازگشت به زندگی عادی شده است. بر اساس نتایج مطالعه مسائل اجتماعی پنهان است و در لایه‌های زندگی اجتماعی پس از زلزله بروز پیدا می‌کند و در برنامه‌های پس از زلزله کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد؛ لذا سیاستگذاران و برنامه‌ریزان اجتماعی باید برنامه جامعی را تدوین کنند که این موارد پنهان را در نظر گرفته و روند بازگشت به زندگی عادی پس از زلزله را تسهیل کند.
زینب کوچکیان؛ علیرضا کلدی؛ علیرضا محسنی تبریزی
چکیده
چکیده خودکشی به‌عنوان اقدامی آگاهانه در آزار به خود که به مرگ منتهی می‌گردد، ازجمله مسائل اجتماعی جامعه انسانی می‌باشد که روزبه‌روز بر وسعت آن افزوده می‌شود. مطالعات همه‌گیرشناسی خودکشی در ایران نیز نشان داده است که خودکشی و اقدام به آن در حال افزایش است. این تحقیق درصدد است در یک مطالعه کیفی و بر اساس رهیافت گرنددتئوری علل اجتماعی ...
بیشتر
چکیده خودکشی به‌عنوان اقدامی آگاهانه در آزار به خود که به مرگ منتهی می‌گردد، ازجمله مسائل اجتماعی جامعه انسانی می‌باشد که روزبه‌روز بر وسعت آن افزوده می‌شود. مطالعات همه‌گیرشناسی خودکشی در ایران نیز نشان داده است که خودکشی و اقدام به آن در حال افزایش است. این تحقیق درصدد است در یک مطالعه کیفی و بر اساس رهیافت گرنددتئوری علل اجتماعی و فرهنگی اقدام به خودکشی، نوع تعامل فرد خودکش با خانواده، گروه و جامعه و ارتباط آن با اقدام به خودکشی را موردمطالعه قرار دهد تا به تصویری شفاف‌تر از روابط بین عوامل مؤثر بر اقدام به خودکشی دست یابد. شیوه نمونه‌گیری مبتنی بر هدف بوده و از افراد اقدام کننده به خودکشی (8 زن و 3 مرد) که در بیمارستان‌های شهر تهران تحت درمان پزشکی بوده‌اند مصاحبه شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که تبیین‌کننده‌های اقدام به خودکشی از دیدگاه افرادِ خودکش خیانت جسمی- جنسی، خیانت ذهنی، ارتباط با جنس مخالف، روحیه لجبازی و سرکشی، توجه بیش‌ازحد به‌ظاهر و آراستگی، بی‌اعتباری، سنت‌شکنی، ارجحیت خواسته خود بر نیازهای خانواده، دروغ‌گویی و پنهان‌کاری، ازدواج تحمیلی و نارضایتی کامل از زندگی مشترک به‌عنوان شرایط علی خودکشی شناسایی شد. نتایج تحقیق نشان داد بارزترین علت اقدام به خودکشی این افراد نوع مواجهه و برخورد آن‌ها و یا خانواده‌هایشان با موضوع خیانت و یا مسائل حیثیتی بوده است.
